12 jaar geleden zag ik hem in het asiel, een pup en o zo bang.
Angstagressief naar mensen, hoe klein je ook was.
Kinderen waren niet aan jou besteed, die vond je doodeng en toch woonde je de laatste 3 jaar met Milan in huis.
En ondanks 1 kleine aanvaring ging dat goed.
Andere honden hield je niet van volwassen of pup en het heeft jaren geduurd voordat je Andor accepteerde, maar nu ging het goed.
Buiten was je niet betrouwbaar met andere honden, maar je luisterde zo perfect dat je gewoon los kon lopen.
Je woonde vanaf pup af aan met katten in huis en je deed buiten geen kat kwaad, maar in huis moesten ze wel uit de buurt blijven van jouw spullen en soms zelfs uit de buurt van andor.
Scooby, mijn maatje, mijn schat.
Hoe moeilijk je karakter ook was, voor ons was je perfect.
Hoe vaak heb ik niet gewild dat je socialer was voor mens en dier, maar nu zal ik dat allemaal moeten missen.
Ik hoop dat je het nu gezellig hebt daar boven en lekker kan spelen en rennen.
Rust zacht.
