Theo kwam drie jaar geleden naar Nederland via Podenco in Nood, hij was toen bij schatting al negen á tien jaar en hij had leishmania, zwaar leishmania.
Omdat we toch vonden dat ook een oud ziek manneke zijn kans moest krijgen besloot ik hem in te laten vliegen.
Theo was oud, krakkemikkerig , doof maar zo vreselijk lief, een kleine muis waar geen greintje kwaad in zat.
Het duurde niet zo lang of ik kreeg een telefoontje van zijn opvangmoeder. Ik moest hem maar rap van de site halen want zo'n ziek beestje kon toch nergens terecht
Uiteraard was ik dat volledig met haar eens en Theo mocht bij hun blijven.
En we lieten hem behandelen en hij knapte giga op, drie jaar lang heeft dit manneke in geleende tijd geleeft, een heerlijke vrolijke oude dag heeft hij genoten.
De afgelopen dagen ging het ineens mis, heel erg mis. Hij kreeg insulten en vanochtend was er geen andere keus meer dan Theo te laten inslapen.
Dag lief oud kereltje van me, wat was je ziek toen je kwam maar hoe heerlijk heb je het hier drie jaar nog kunnen hebben.
Je hebt genoten van je gezinnetje maar hun vooral van jou !
Dag kereltje, het gaat je goed daar, bon voyage en rust zacht kleine muis.
Als de wereld zou bestaan uit karaktertjes zoals jij, wat zou het leven er dan toch schitterend uitzien, rust zacht ventje van ons
, rust zacht Theo.....
