Vandaag een jaar geleden, dat wij afscheid moesten nemen van ons meisje Kyra. Geen dag is ze uit mijn hoofd verdwenen en vooral de laaste weken, word ik erg emotioneel als ik aan haar denk. Haar foto's bekijk ik met een lach en een traan. Maar juist nu mis ik haar zo intens. 1 jaar zonder ons meisje. Het meisje dat ons deed verslingeren aan het ras. Ons meisje waar ik zoveel mee heb beleefd. Ons meisje wat altijd goed gehumeurd was. We hadden zoveel meegemaakt en ineens was dat afgelopen. Ineens moesten we haar laten gaan. Bijna 14 jaar was zij een onderdeel van mij. Ik had nog zoveel tijd met haar willen doorbrengen. Die tijd was er niet, ze was een oud meisje. Ze was op, ik moest voor haar kiezen, maar wat was dat verschikkelijk moeilijk. In mijn hart leeft zij altijd verder, maar wat mis ik haar enorm
Veel fijne herinneringen,
verzachten ons met smart.
Voorgoed uit ons midden,
maar voor altijd in ons hart.
