MARC_S schreef:Eva was als pup dus totaal niet zelfstandig al leek ze dat op het eerste gezicht wel. Ik zeg niet dat ze niet handig was want ze was erg slim en gehaaid. Ze was echter ook gewoon een hondenbaby. Een die opgetild wilde worden, die het gewoon eng vond als we naar buiten gingen en ergens waren waar heel veel mensen waren. Ik denk dat als mensen eens heel goed naar hun nestje herders kijken en niet alleen naar wat ze al allemaal doen ze ook wel zien dat ze niet zo zelfstandig zijn als ze lijken.

Eva liet zich echt het kaas van het brood niet eten en ze was heel erg dapper. Kwam er een grote hond naar mij toe dan beet ze die direct in de billen. MIJN BAASJE! Op de puppencursus bewaakte ze meteen vol moed de hele zaal en kafferde zelfs een dog uit. En met mij achter zich vloog ze elke pakwerker aan die meende haar te moeten plagen. Grommend en grauwend wilde ze laten zien hoe groot ze al wel niet was. Maar in de avond lag ze wel ronkend met een kale buik in je armen op de bank. En alleen laten hoefden wij ook niet te proberen want dan was het krijsen en gillen. Dus zo zelfstandig was ze nu niet bepaald.
Ze was wel gewoon een baby-hondje. Een die steun en heel veel aandacht nodig had. Dat ondanks dat ze haar mannetje wilde staan en zich heel groot voordeed.
Ik denk dat veel africhters alleen de broek-hangende hondjes en felle delen van hun karaktertjes zien. Het zijn immers werkhondjes dus dat willen ze ook zien. Hun pups zitten veelal buiten en inderdaad, loop dat nest in en ze hangen in je broek. Zelfs flink waken kunnen ze al met 8 weken. Maar stiekem liggen ze wel op een hoopje te pitten en lopen ze in het tuincentrum ineens tussen je benen. Het valt dan best wel tegen voor ze. Het zijn stiekem ook gewoon maar hondjes.
En als een mechelaar met 6 weken al helemaal groot is en zelfstandig, dan vraag ik mij erg af of dat wel gezond is. Geen levenservaring en wel net doen alsof staat in mijn ogen een normale ontwikkeling in de weg. Hoe gaan ze dan leren hoe het leven echt is? Als ze al zo vooringenomen de wereld tegemoet treden? Want netto kunnen ze helemaal niks kennen met 6 weken.
Hé, je hebt het over Indy!

Viel me wel op dat m'n rottweilers toch iets sneller zelfstandiger waren. Hoe jij Eva omschrijft is het echt net Indy.... vroeg me al af of dat goed ging komen, haha.
Onze instructeur heeft zoiets, 'Lekker laten groeien, niet te veel vragen van haar, lekker pup/hond laten zijn."
En ja, daar kan ik zeker achter staan. Haar nichtje, die 5 weken ouder is, heeft een heel ander karakter, die gaat overal vol voor!
Indy is gewoon wat afwachtender, maar wél een grote bek als het té wordt.
Maar ik zie ze wél geestelijk groeien met de week. Ik merk dat zij alles op haar manier ontdekt en dat gaat niet zo super snel. Maar wat ze dan kent is wel oké. Het hoeft ook niet snel, ze moet straks nog genoeg.
Ach... ze komt er wel. En gelukkig zit ik op een club die een pup gewoon pup wil laten zijn, lekker laten groeien.
En thuis hangt ze ook overal in als ze de kans heeft. Los weet ze dan ook wel wat het betekend gelukkig. Maar als ze echt iets vast heeft wat leuk is wordt loslaten toch wat moeilijker. Dan maar een koekje erbij.
