Ik denk dat sommigen gelijk hebben dat er aan de opbouw van veel oefeningen in de africhting bij bepaalde africhters nog behoorlijk veel ruimte zit voor verbetering, zeker bij honden met een grote dosis natuurlijke drift. Ik zie het ook regelmatig dat jonge honden voor mijn gevoel teveel opgejut worden waardoor ze minder ontvankelijk zijn om te leren. Heeft ook wel wat met het geduld van de geleider te maken, denk ik.
Maar dan nog, ook al probeer je een jonge hond alles vanuit rust aan te leren, dan nog reageert iedere hond er net weer wat anders op. Het is ook echt niet
altijd het gevolg van aangeplaagd en gejut worden dat sommige honden op de mouw/het pak ander gedrag laten zien w.b. lossen dan met voorwerpen. Als je verschillende pups/jonge honden opgebouwd ziet worden op de club, is dat verschil soms heel treffend. De een heeft veel meer uitdaging en aanmoediging nodig terwijl de ander echt gewoon de eerste keer er vol opgaat. Dat zit blijkbaar in het dier zelf. En ja, dat zijn ook vaak gewoon verder heel sociale en zekere honden die wel meer zien dan alleen hun kennel vanbinnen, die een goede band hebben met de geleider en die zich verder goed opgevoed gedragen. Ik denk zeker wel dat er soms naar zwaardere middelen gegrepen wordt dan noodzakelijk en wenselijk zou zijn als je een andere opbouw had gebruikt, maar zo simpel als sommigen het hier doen voorkomen is het nu ook weer niet.
Jip schreef:maart schreef:Ik vind trouwens een brul geven een veel zwaardere correctie voor fax, dan een tt correctie. Als een brul niet nodig is, dan doe ik dat dan ook helemaal niet.
beetje als 'waarom een prikband gebruiken als een gewone halsband ook helpt"

waarom vind je een brul dan zwaarder omdat je hond daar meer van onder de indruk is of omdat die brul duidelijk van jou komt en die stroomstoot niet?
Een brul kan een heel ander effect hebben op de hond dan een goed gedoseerde en getimede correctie met de tt. Of en wanneer je het een of het ander gebruikt hangt af van de hond, de situatie en dat wat je wilt corrigeren. Een brul kan een hond totaal van de taak afleiden, waardoor de hond niet meer met de taak bezig is maar met jou. En misschien de correctie koppelt aan jouw nabijheid ipv aan de uitvoering van de taak. Het verschil tussen "dat mag ik niet doen van het baasje (maar ik wil het nog wel!)" en "ik wil dat niet meer want dat geeft me geen prettig gevoel". Rare vergelijking misschien, maar ik kan me herinneren dat ik als kleuter eens met lucifers zat te spelen en er een aanstak. Toen het vlammetje bij m'n vingers kwam, liet ik hem vanzelf los en had m'n lesje geleerd. Als m'n moeder een brul had gegeven, had ik hem ook losgelaten, had ik het probleem dat m'n moeder boos was maar zat het er dik in dat ik het nog een keer zou proberen als m'n moeder er niet bij was en ik de kans kreeg...
Het hele idee (maar dat geldt net zo goed voor beloningen als voor correcties) is dat je van te voren al bezig bent met te bedenken hoe je die gaat gebruiken, wat je in welke situatie gebruikt en waarom (en in welke fase). En dat verschilt per hond. Waar de een gestimuleerd moet worden in een onderdeel door verbale aanmoediging, moet ik daar juist rustig blijven staan en m'n hond haar werk zelf laten doen. Waar mijn teefje juist wat rauwer gelaten moet worden op bepaalde punten, heeft een andere hond daar juist veel meer stricte controle nodig. En ik zie ook dat het geven van een weloverwogen correctie passend bij de hond en de situatie een hond ook zekerheid geeft. Als een hond een oefening goed kent en daardoor een bepaalde drift om het uit te voeren opgebouwd heeft, gebeurt het na enige tijd dat de hond fouten gaat maken door die drift, ook als de hond het helemaal positief geleerd heeft en ervoor beloond wordt. Als je de hond dan normaal corrigeert, dan geeft dat het geen getraumatiseerde, gestreste hond.