Frederiek schreef:Ik heb de link even bekeken en hij heeft geen van de opgenoemde symptomen. Het is niet vies, het stinkt ook niet, hij likt er niet aan, hij mankt niet... Onderkant ziet er ook prima uit. Zou het kunnen zijn dat die nagelpunten (niet de gehele nagel gelukkig) kunnen splitten als hij heel hard op de rem gaat op stenen? Dat er dan net teveel druk op die puntjes komt waardoor er een stukje afbreekt? Tof dat je meedenkt trouwens, bedankt!
Als een nagel een forse opdonder krijgt kan hij denk ik ook wel splijten, maar daar heb ik zelf helemaal geen ervaring mee. Het verbaast me vooral dat je iets kon bereiken met schuurpapier. Omdat Jack dat knippen vroeger (voor de SLO) niks vond heb ik van alles geprobeerd, en zelfs met een enorme vijl had ik weinig resultaat.
*edit*
Volgens mij zijn ze niet hol, tenminste, zo ziet het er niet uit. Het gaat ook echt om hele kleine scherpe stukjes (een mm ofzo) aan de punt.
Ik zou het gewoon goed in de gaten houden, het kan allerlei oorzaken hebben, maar *mocht* er nou opeens een nagel uitvallen, dan zou ik als ik jou was meteen visolie gaan geven. Kan helemaal geen kwaad, ook goed voor de vacht. Is het geen SLO, niks aan de hand. Als het wel SLO zou zijn (waar je dan een DA nog met veel moeite van zou moeten overtuigen, is mijn ervaring) ben je er vlot bij en heb je het direct onder controle.
Ik had Jack al op de visolie voor ik naar de DA ging (dankzij een geweldig iemand op een ander forum die er ervaring mee had), en bij Jack is uiteindelijk (na drie DA-bezoeken waar over eventueel botkanker werd gesproken, en foto's van de voet werden gemaakt, en al met al weer een hoop geld) ook door de DA vastgesteld dat het SLO was. In de tussentijd bleef ik koppig ladingen visolie geven, en ik ben ervan overtuigd dat het daardoor binnen de perken is gebleven. Hij krijgt er inmiddels ook vit. B bij, en met die combi is de ellende echt tot een minimum beperkt. Ik heb heel veel verhalen gelezen van honden die pas na maanden of zelfs jaren de juiste diagnose kregen, en dan praat je in de extreme gevallen over honden die nul nagels meer hebben en op het bloederige 'leven' voortstrompelen.
En die nachtmerrietoestanden gun ik niemand, vandaar dat ik bij berichten over nagels vaak een beetje ga drammen.
Beter tien keer teveel gewaarschuwd dan dat een hond zo moet lijden.
. Jullie snappen 't vast wel. Helaas worden zijn nagels hier echt vreselijk scherp van, van die kleine puntjes/randjes die echt bloed trekken als ze langs je arm komen. Hoe lossen jullie dat op? Mijn onderarmen zien er na een paar oefeningetjes (waarbij hij zijn poten op mijn arm legt) uit alsof ik het leven zwaar zat ben :N: 
, en dat heb ik toch liever niet 
. Valt dat bij te vijlen? En met wat voor vijl dan? Gewoon een mensenvijl of is dat niet handig? Hij split zijn nagels ook wel eens, dat er een randje nagel afbrokkelt, en dan is de resterende nagel ook zo scherp... Dat gebeurt dan gewoon buiten, als hij heel hard remt op stenen ofzo. Hij heeft er zelf helemaal geen last van hoor, het leven ligt dan ook niet bloot ofzo, maar het doet mij zo'n pijn 
. Bestaat er ook iets om zijn nagels iets sterker te maken waardoor ze wat minder afbrokkelen? Mijn dank is alvast groot!
