Sonja was een wandelhond van mij.
Sonja is geboren op 8-8-1999. Ze is helaas overleden op 24-02-2009.
Voor een rottweiler is 9 en half een mooie leeftijd.
Toen Sonja leefde kwam ik de laatste half jaar niet meer zoveel bij haar. Toen ze die dag ingeslapen werd, mocht er helaas niet bij zijn, voelde nog als onwerkelijk. En doordat ik heel onregelmatig daar kwam. Kon soms een maand lang elke week daar komen of 3 maanden niet.
Ik ben pas 2 jaar later echt gaan beseffen dat lieve Sonja er niet meer was. Ik kan het nog steeds niet goed begrijpen. Ik heb vorig zomer allemaal foto's van Sonja in de kamer gehangen. Waardoor ik het ene plekje heb kunnen geven en ben gaan accepteren dat Sonja er niet meer is.
Ik heb een vriendin in Hoogezand wonen die zelf ook een lief hondje heeft. Zie onderschrift. (Die witte dwergschnauzer.) Haar vorige hond is ook ronde het zelfde jaar overleden. Dus als ik heel verdrietig ben dan praat ik met haar over Sonja en over haar hond. En dan praatte we over de leuke dingen die we met beide honden hebben mee gemaakt.
Want je wilt niet weten wat voor rothond Sonja kon zijn. In positieve zin. Ze had een behoorlijke karakter en zo mega eigenwijs. Maar wat nog altijd zo fijne herinnering is en blijft. Sonja luisterde altijd als het nodig was. Zoals bij de straat, drukke weg, spellende kinderen en andere honden. Maar ik heb ook vaak momenten gehad dat ik met haar dingen ging oefenen en de kust was veilig. Nou dan was Sonja echt een klein kind die lekker aan het treiteren was. Ik vind en vond dat echt mega bijzonder.
Maar ja. Sonja moest wel in de eerste 2 jaar wel testen wat voor iemand ze in de kuip had. Die eerste 2 jaar hebben we heel wat beleefd. Ik kan het nu 1 2 3 niet allemaal op noemen. Maar het laatste kan ik me nog heel goed herinneren en daarna had ze zich ook helemaal aan me overgeven en ze vertrouwde me volledig.
Sonja was heel bang voor honden die groter waren dan haar. Ik was met haar aan de wandel en we kwamen toen 2 leonberger tegen en die 2 leonberger hadden Sonja een keer bijna aangevallen. Sonja zag of rook die honden dus Sonja in de aanval of verdedig. Ik had Sonja aan de riem en had haar recht overeind staan en Sonja kon geen kant op. Omdat ik zo ging staan dat ik Sonja kon houden. Maar ik kende die 2 honden ook nog persoonlijk. Dus ik was zelf heel rustig. En sinds die tijd is Sonja op mijn gaan bouwen.
Dit komt ook mede omdat ik echte wandelingen wandelde met Sonja. Sonja liep met de bazin altijd 4 keer per dag de zelfde rot stukje. Dit kwam mede omdat de eigenarese gene controle had over de hond.
Ik heb half Hoogezand gezien met Sonja. Sonja genoot altijd en ze werd steeds makkelijker en kon haar opgegeven moment overal los laten lopen. Dit deed ik niet. Want Sonja was niet van mij en op bepaalde punten liep ze aan de riem voor veiligheid en als beleefdheid naar andere wandelaars met of zonder hond.
De eigenaren konden minder met Sonja dan ik.
Bij hun heeft Sonja hoogtevrees. Als ze daar de trap op liep dan durfde ze niet naar beneden. Ik was een keer thuis en dacht. OH Sonja loot niet naar boven dus laat tussen door open. Ik had mijn ding gemaakt boven en toen stond Sonja voor me neus. Ik loop gewoon naar beneden en Sonja gewoon achter me aan en ze was ook zo weer beneden.
Sonja wou bij hun niet in bad. Ik zei toen een keer. Zou ik Sonja een keer wassen. Dit vonden ze goed. Nou ik de spullen klaar zetten enzo. Ik wou in bad stappen en wie stond er al in Sonja. Terwijl als zij de hond moesten wassen moesten ze Sonja in bad tillen. Nou ik Sonja lekker wassen enzo.Ik heb met veel pijn en moeite Sonja uit bad moeten tillen. Sonja genoot van het bad. Jaar later moest Sonja weer in bad en toen hebben de eigenaren mij gewoon gevraagd. Sonja was bij mij een mak schaap terwijl zei met 2 man haar moesten wassen.
Sonja was ook een keer aan haar voet geoperereert. Ik zag dat er nog een hechting in zat. Eigenarese zei dat ze dit wisten. Maar zei hoefde maar naasr haar poot te wijzen en ze gromde. Nou ik pak haar poot en haal de hechtig er zo uit. Daarna moest ik wel uitkijken en bril afzetten. Want kreeg een behoorlijk lik aanval. Ik heb daarna met een doekje mijn gezicht moeten afdrogen.
Sonja heeft door mij leren zwemmen en ze genoot ervan. Soms moest ik haar aan de riem doen omdat ze niet mocht zwemmen.
Sonja was echt een super lieve rottweiler en ik kon alles met haar. Ik mis haar heel erg. Maar Sonja heeft op haar sterfdag me wel laten weten dat ze me heel dankbaar was en dat het nu echt tijd was. Ze kon niet verder.
Ik denk ook nu aan alle leuke dingen die ik met haar heb beleefd. Ze was een hele lieve betrouwbare hond die op de juiste momenten de eigenwijsheid liet zien.
Sonja ik mis je heel erg en ik zal je nooit vergeten.
