Ik kan zoveel verhalen over je vertellen, leuke, gekke, mindere en nog zovelen maar ik zou niet weten waar ik zou moeten beginnen.
Je leven begon bij ons op 1,5 jarige leeftijd, je werd ons aangeboden via een advertentie van mij waar ik rottweiler spulletjes zocht, helaas heb ik dat nooit gekregen, maar jij kwam wel in ons leven, en daar is geen moment spijt van. We konden je gratis ophalen met spulletjes en al, echter bleek de kostenplaatje later 50 euro te zijn omdat we te hard door jouw oude woonplaats zijn gereden, met alle liefde is deze boete betaald schat.
Weet je nog die keren dat we naar cursus gingen, die honden waar je helemaal niks mee had. Of de keren dat je uitbrak omdat je de deur zelf kon openen?
Vrachtwagens, auto’s, alles in het begin moest kapot zodra ze maar te veel lawaai maakten of te dichtbij kwamen, mensen die naar de weg wilde vragen moesten op een bepaalde afstand blijven vooral in het donker, want vreemden vond je maar niks!
Gisteren stond je nog aandacht aan me te vragen, jouw kop onder mijn arm door geschoven en maar wiebelen om aandacht te krijgen, zo hard mogelijk want anders voelde ik dat natuurlijk niet!
Een half jaar geleden werd je blind, door een TIA glaucoom gekregen, gelukkig hebben we daar middeltjes voor kunnen krijgen waardoor je hoofdpijn werd afgenomen, en het werkte je ogen werden weer normaal, helaas bleef je blind maar met korte weken wist je precies hoe te lopen naar je eigen bank, hoe te lopen naar je etensbak of drinkbak, je wist alles precies.
Je gekke kuren omdat je mee wilde babbelen, njom grom woef! Of het zwemmen over de vloer om lekker gek te doen.. Wat zal ik dat van je missen.
Nooit geen deffie meer, nooit geen dikreet nooit geen pielemoos meer, nooit meer kriebelen in je zachte haren, nooit meet Devel.
Je bent 2 februari 2013 8 jaar geworden, onze afspraak zou zijn zeker 10 jaar, want jij zou waken als vriendlief zou gaan stappen als de verbouwing klaar was.
Helaas heeft dat niet zo mogen zijn, vanmorgen kon je niet meer waarschijnlijk een 2e TIA en dit is je fataal geworden, je kon niet meer staan, lopen was onmogelijk daar had je de kracht niet meer voor, je speeltjes raakte je niet meer aan, jouw tijd was geweest, je reageerde niet eens meer op je naam !
Ik heb de hele tijd bij je gezeten, dat moet je vast wel geroken hebben want zien kon je me niet meer, nog even wilde je aandacht tot het 1e spuitje, wat was je boos op de dierenarts grommen tot je leven er vanaf hing, die durfde niet meer bij je te komen tot dat je diep in slaap was, we hebben nog 10 minuutjes gewacht tot de 2e spuit, ik heb je gekust geknuffeld en ik hoop dat je hiervan genoten hebt, toen nog veel meer, tot je laatste uitgeblazen adem heb ik je vertroetelt. Samen met Johnny je grote vriend, broertje van vriendlief hebben we je weggebracht naar je laatste rustplaats.
Dag mannetje, Ik ga je missen!
Als twee bruine ogen je vragen,
Help me ,want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan ,omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort, dit komt nooit meer goed.
En hij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan ,omdat je hem niet wilt missen...
Egoïstisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan.
Voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet.
Met de riem in je hand en een hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen, dit was het beste.
Ik mocht niet egoïstisch zijn.
Vele jaren was hij bij ons, elke dag samen was een feest.
En in al die fijne jaren is hij zelf niet een keer...
Egoïstisch geweest!
enorm veel strekte 
