Valerie schreef:Als je er zo weinig aan wilt uitgeven zou ik voor een volwassen opgevoede herplaatser gaan die al met kinderen kan. Dat lijkt mij sowieso beter met zulke jonge kinderen ipv een pup die alles onderzeikt en de kinderen bijt als ze langslopen.
Pff jij hebt wel een heel negatief beeld van de combinatie kind-hond. Ze kunnen ook ontzettend veel PLEZIER aan elkaar beleven, zelfs op zo'n jonge leeftijd. Ik heb drie honden en twee kinderen, had ik moeten wachten tot de honden dood waren of zo, voor ik aan kinderen begon?
Zoals Nanna zegt: kind opvoeden, hond opvoeden en dan komt het wel goed.
@TS: de Border Terrier, is dat misschien niet iets voor jullie? Ik dacht eerst aan Cairns, die kunnen, mits van jongs af aan, wel gesocialiseerd worden met kippen (lopen ze los of in een ren/wei?), vaak ook heel ok met kinderen maar Borders zijn wel wat zachter dan een Cairn. Beiden hebben een ruwharige vacht, er komt wel zand ed mee naar binnen maar het valt er ook vanzelf weer uit, relatief weinig vachtonderhoud en 2-3 keer per jaar naar de trimmer. Beide rassen doe je overigens wel plezier met activiteiten als flyball, behendigheid, treibbal etc.
Succes met de zoektocht!
Oh ik zie dat je meer neigt naar de teckel. Ik moet je eerlijk zeggen, ik hoor zelfs van mensen die opgegroeid zijn met teckels (hebben nu een Basset Fauve de Bretagne, wellicht ook een optie?) dat teckels echt wel een groter risico op bijtincidenten geeft. Het opvallende is dat die mensen het zelf bagatelliseren, maar als ik de verhalen hoor, dan hadden die honden er onmiddelijk uit gegaan. Mijn man is ook verliefd op de kaninchen teckel, we hebben nu een compromis dat we ons oriënteren op de dwerg, maar als ik die verhalen hoor ben ik er niet meer enthousiast voor. Cairns kunnen ook lastig zijn, maar ik ken echt geen enkele Cairn die kinderen bijt.
Als je op zoek bent naar herplaatsers kun je misschien contact opnemen met de rasvereniging. Bij de Cairn Terrier Club wordt daar ook voor bemiddeld, misschien bij de teckels ook.
en een hond van 2. Ik vind het prima te doen eerlijk gezegd. De hond weet dat kinderen met iets te eten in hun handjes, niet gestalkt mogen worden en de kinderen weten andersom dat de hond met rust gelaten dient te worden wanneer ze op haar matrasje ligt of een bot oid heeft. Het is vrij ontspannen allemaal en er is nog nooit in ogen geprikt of aan de staart getrokken.
Mijn oudste heeft wel de neiging soms om steeds achter Lotus aan te lopen, waar zij zenuwachtig van wordt. Ik corrigeer mijn oudste dan uiteraard wel door te zeggen dat de hond dat niet leuk vindt (het is zijn manier van contact zoeken) en dan doen we samen iets anders met Lotus. Ik vind het wel fijn dat ik een verdraagzame hond heb waarvan ik vrij zeker weet dat zij niet direct de aanval zal kiezen als iets haar niet bevalt, maar liever wegloopt. Dat is niet alleen bij kinderen, maar ook in andere situaties zoals andere honden. Ik vind het dus in zijn algemeenheid een prettige karaktertrek van haar.
Twee jaar later kwam de tweede en toen zat mijn zus in de luiers. 
Ze luisterde beter naar mij dan naar mijn vader.
