Mijn moeder kent deze terrier "trek" niet. Al stond ze ernaast dat buurjongetje (neefje, jongste zoon van haar zus) vol in zijn neus gegrepen werd door een heuse Fox met stamboom. Nu, 30 jaar later, zie je het litteken nog.
Vader stierf, moeder was alleen, en wilde een hondje. Andere tante (aan de andere kant de buurvrouw) heeft al jaren 2 Hussels. Moeders leek het wel wat om niet alleen met hun mee te lopen op een wandeling, maar ook een eigen hondje mee te nemen. En dus, gekleurd door haar omgeving - en mijn tante - ging ze voor een Hussel reu.
En mijn moeder is de goedheid zelve. Echt totaal geen terrier mens. En ook geen reu-mens. Maar hoe kan ze dat weten?
Ze is nu al dik 2,5 jaar heel blij met haar Maltezer-teefje. en die gaan echt samen oud worden en dood gaan. Soms kom ik ze onderweg wel eens tegen, en mama is zó blij met het ding. Ik word er zelf altijd blij van als ik ze samen zie lopen
