Even voorstellen: ik ben Merel en ik heb op dit moment geen (eigen) hond. Dat neemt niet weg dat ik boordevol vragen zit
Als (jong) volwassene begon ik met twee pups; terwijl de kinderen klein waren. Een labrador en een kruising wit bolletje. Twee pups tegelijk was natuurlijk best pittig. Niet in de laatste plaats aangezien de labrador niet uit een goed nest kwam. De hond was enorm dominant en als ik eerlijk ben kon ik het beest eigenlijk helemaal niet aan. Het witte bolletje was een leuk vrolijk hondje waar ik geen enkel probleem mee had.
Daarna kwam er een Sheltie. Echt een geweldig beest waar de kinderen en ik enorm van genoten hebben. Het hondje was echt heel goed op te voeden en de opvoeding was bijzonder simpel. Ze luisterde gigantisch goed en was altijd bij me in de buurt zowel binnen in huis als buiten. Ze had de roedel buiten ook graag bij elkaar
Daarna volgde een flat coated retriever. Ik ging kijken naar een golden retriever maar viel als een blok voor deze hond en wat was ze leuk! Zo gek als een deur tot vlak voor haar overlijden. Een heerlijke clown en altijd actief, maar super gezellig. Ook heel goed gehoorzaam waar ik overigens wel behoorlijk hard voor heb moeten werken. Toch weer heel anders dan met de Sheltie.
In die tijd kwam er een opvanger bij (charles king). Een lieverdje maar wel een beetje saai!
Samen met de charles king heb ik ook nog een border collie gehad. Ook een geweldige hond met een tomeloze energie waar ik af en toe ook wel heel erg moe van kon worden
Op dit moment heb ik geen (eigen) hond, maar toch ligt er een geweldig lief dier naast me. Zie het maar als een (tijdelijk??) soort deeltijd hond. De hond heeft al behoorlijk veel verschillende eigenaren gehad en is op een gegeven moment door de laatste eigenaren terug gebracht naar de fokster (vriendin van mij). Zij stonden eigenlijk op het punt om de hond af te laten maken, maar de fokster heeft haar terug genomen. Voor de fokster is twee honden eigenlijk te veel. Niet in de laatste plaats omdat de hond een aardige gebruiksaanwijzing heeft. Het is een kruising Husky. Nu is een Husky een ras waar ik voor mezelf nooit aan zou denken..... voor zover ik weet hebben ze een heel duidelijke eigen wil, kunnen ze erg goed zelf denken en zijn ze van daaruit zeer zelfstandig.. kunnen vaak slecht los en hebben een enorm jachtinstinct.
Dingen die ik ook terug zie bij de hond die hier heerlijk naast me ligt te slapen: Ze heeft een enorm jachtinstinct en heeft al veel dieren (kittens, ratten etc etc) gedood, ontsnapt ontzettend makkelijk en is dan op slag volledig doof en dus niet meer gehoorzaam. Dit betekent dat ze dus nooit los kan lopen buiten, dat je continue alert moet zijn dat ze niet ontsnapt (uit huis, uit de tuin, maar ook uit de riem etc). Daar komt bij dat ze ook slecht alleen thuis kan zijn en bij verveling of lang alleen zijn klaarblijkelijk alles sloopt in huis wat er te slopen valt.
Ik vind het heerlijk om te lopen met een hond en geniet dan altijd enorm als ze heerlijk los kunnen rennen. Ik hou er helemaal niet van als honden jagen en dan ook nog slecht luisteren. Ik vind het vreselijk als ze dan ook nog iets vangen en killen. Dus eigenlijk is het niet een passende match.... MAAR.... de hond moet weg en als dat besef tot me door dringt voel ik me echt verdrietig. Ik vind haar namelijk echt leuk. In huis is ze de meest lieve, aanhankelijke, leuke hond die ik ken.
Dus nu zit ik met een enorm dilemma: ik zou haar -zolang ik nog geen duidelijkheid heb qua werk- samen met de fokster kunnen verzorgen. Dan blijft de hond dus in deeltijd hier komen op de dagen dat dit kan, maar kan ik de hond bieden wat het nodig heeft? Hoe kan ik haar voldoende beweging (blijven) geven? Hoe kan ik haar een beetje uitdaging terug geven in haar leventje? Hoe zorg ik voor veiligheid voor dieren buiten en ontsnappingsgevaar zo klein mogelijk?
Groetjes,
Merel

