Marion. schreef:Ik zou echt niet voor verdoving kiezen nu, dan raak je haar kwijt. Gewoon doorgaan zoals je nu doet, met picknicks in de duinen.
Ko op Uma, Manu wacht op je!
Verdoving (of sedatie in voer) daar zou ik echt nog niet aan denken. Bovendien is Uma een tenger licht hondje, volgens mij is de ondergrens voor verdoven met een geweer maatje edelhert. Een chi bijvoorbeeld kan je niet op afstand verdoven, die schiet je dan doormidden.
Goeie voerplek maken, elke dag lekker vreten op dezelfde plek en daar niet storen. Misschien zelfs in een bench dat voer neerzetten, kleedje of graszoden op de vloer van de bench, takken aan de zijkant vastmaken, waterdicht kleed eroverheen. Vangkooi mag niet, okee, maar een hond die zonder aarzeling een veilige vaste slaap- en eetplek opzoekt is -als het nodig zou zijn- makkelijker in te sluiten.
In elk geval zou ik die veilige voerplek maken. En daar dan alsmaar gaan posten met Manu of ander leuke vriendelijke honden. Ik geloof niet zo in dat 'verwilderen' hoor. Ex-zwervers zijn ook binnen een half uur je beste vriend. Ze zit effe in de survivalmodus en zal zeker op de run gaan voor vreemden, maar als ze jouw stem hoort, komt ze volgens mij zeker wel.
Man, er zijn gevallen bekend van hondjes 1 dag in Nederland, direct vermist, weken kwijt, en dat de stichting uit wanhoop de ouwe verzorger uit het asiel liet overvliegen en dat zo'n totaal onbenaderbare hond piepend en kwispelend in de armen van die bekende verzorger sprong.
Je hebt nog niet 1 keer oog in oog gestaan met Uma sinds ze weg is. Ik denk dat als dat gebeurt, dat het gewoon goed komt.