Mijn naam is Gerda, getrouwd en moeder van 2 kinderen.
We hebben een rottweiler reu genaamd Sam van 4 jaar.
Sam is 2 jaar geleden als herplaatser bij ons gekomen. Eerst hebben we onze reu in moeten laten slapen, en een paar jaar later onze teef. Eigenlijk geen zin in een nieuwe hond (2 jonge kinderen en wilden daar geen pup bij plaatsen).
Op een gegeven moment attendeerde iemand ons op Sam. Naja ik zag een volwassen rottweiler reu niet zitten, maar werd verzekerd dat hij echt lief was met kinderen (jaja, dat zeggen ze allemaal).
Toch contact opgenomen met de eigenaresse en een leuk gesprek gehad. Ook mijn twijfels en onzekerheden geuit en dat begreep ze allemaal. Afspraken gemaakt als Sam toch niet bij ons zou passen, we hem terug mochten brengen.
Dag voor we bij Sam zouden kijken heeft hij een heel zwaar auto ongeluk gehad. Helemaal in paniek belden ze 's avonds op, of we nog wel wilden komen kijken. Ze begreep heel goed als we ervanaf wilden zien.
Nou eigenlijk niet: Sam heeft heel veel pijn, kunnen we meteen zien hoe hij is.
De volgende dag in de auto gestapt en erheen gereden. Oooohhhhhh wat had hij een moeite met opstaan en wat was hij vreselijk lief. Zelfs toen onze jongste bovenop hem viel
. Hij deed niks.Afgesproken dat hij bij hun zou herstellen en daarna zouden ze hem komen brengen. Konden ze ook zelf zien waar Sam terecht zou komen en als hun het niks zouden vinden konden ze hem weer meenemen.
Maand later was het zo ver: Sam werd gebracht!!!!
Tot op heden geen moment spijt gehad. Sam heeft heel lang nodig gehad (toch zeker wel 3 kwart jaar) voordat hij echt helemaal gewend was. Moest nog een hoop leren (en na het eerste jaar blijkt hij ook van alles te mankeren: HD, artrose wat door het ongeluk erger is geworden, vlooien allergie, heel gevoelig op hotspots) , maar zijn karakter maakten alles goed. Zo vreselijk lief tegen de kinderen, zo'n fijne hond in huis.
Het kriebelt toch weer erg naar een 2de hond, en ook dit zal een leuke herplaatser worden.
Mochten er nog vragen zijn, wees zo vrij om ze te stellen.
. Ik ben zelf heel erg te porren voor een leuke kruising tussen van alles en nog wat, of een kruising met podenco, kort haar, of ruw harig (dat vind ik stiekem eigenlijk wel erg leuk), maar geen langhaar. 
