Uma weer vermist - 10 december THUIS!!!

[Emma]

Ik zou echt helemaal gek worden, zo dichtbij en toch zo ver weg.

Ik duim mee, dat ze binnenkort toch het knopje weer om kan zetten, en naar je toe durft te komen.

[Caro.]

Ach Nikki, wat moet dat een bizar gevoel zijn om te weten dat ze er is, maar (nog) niet naar je toe durft te komen.

Misschien doen jullie het al hoor, maar is het een idee (als je zo goed als zeker weet dat ze daar nog is) om 1 of 2 keer per dag daar
voedsel neer te zetten, steeds op dezelfde plek. Dan heb je kans dat ze op die plek blijft omdat daar eten is, en ze niet weer verder gaat
dwalen. Dan heb je haar in ieder geval in dat gebied en hopelijk komt ze dan langzaam weer uit die vluchtmodus.

[Manuma]

Ik lees hier steeds dat er een knopje bij de hond om moet gaan om haar uit de vluchtmodus te krijgen.
Dan zou ik zeker niet alleen maar blijven afwachten. Je kunt wel tot sintjuttemis blijven wachten. Een hoog blij stemmetje kan wonderen verrichten.

Dat is zeker wel afwachten

Vorige vermissing was ook afwachten. Er is bijna een half uur op de grond gelegen en dankzij haar honger durfde ze meer risico te nemen en kwam dichtbij genoeg. Ze is toen gepakt, ik kwam erbij maar ze was zo ontzettend bang van me terwijl de riem er al aan zat. Ik heb haar genegeerd, hoe moeilijk ook, en ben meegelopen met haar. Na honderd meter voelde ik haar kop in mijn knieholte. Ze was zo blij dat ze zichzelf helemaal tegen me aan wreef terwijl ze nog geen 10 minuten daarvoor doodsbang van me was.
Je snapt het niet. En dat is niet erg want ik kan me dat echt voorstellen. Zelfs de meest makke honden zijn in vluchtmodus weggerend voor hun baasjes en bang geworden van mensen. Tot het kwartje valt en ze van het ene op het andere moment zo terug veranderen in hun blije ei zelf. Het is niet fijn te weten dat je hond zo bang van jou kan worden. Maar als een makke hond al in die staat kan verkeren, kun je nagaan waar Uma dan is

Vanochtend niks gezien maar ik heb eten en onze sokken neergelegd met nog een van haar truien.
Jonathan is er nu, daarna Agnes en daarna weer mijn moeder. Daarna ga ik weer posten met mijn zusje. Allen de mensen die ze goed kent. Hopelijk is ze nog in hetzelfde gebied.

Ik ga zo even alle berichten langs en zal antwoorden. Regelmatig lees ik jullie berichtjes tussendoor, zo fijn al dat medeleven en de steun

[Caro.]

Ik lees hier steeds dat er een knopje bij de hond om moet gaan om haar uit de vluchtmodus te krijgen.
Dan zou ik zeker niet alleen maar blijven afwachten. Je kunt wel tot sintjuttemis blijven wachten. Een hoog blij stemmetje kan wonderen verrichten.

Dat is zeker wel afwachten

Vorige vermissing was ook afwachten. Er is bijna een half uur op de grond gelegen en dankzij haar honger durfde ze meer risico te nemen en kwam dichtbij genoeg. Ze is toen gepakt, ik kwam erbij maar ze was zo ontzettend bang van me terwijl de riem er al aan zat. Ik heb haar genegeerd, hoe moeilijk ook, en ben meegelopen met haar. Na honderd meter voelde ik haar kop in mijn knieholte. Ze was zo blij dat ze zichzelf helemaal tegen me aan wreef terwijl ze nog geen 10 minuten daarvoor doodsbang van me was.

Vanochtend niks gezien maar ik heb eten en onze sokken neergelegd met nog een van haar truien.
Jonathan is er nu, daarna Agnes en daarna weer mijn moeder. Daarna ga ik weer posten met mijn zusje. Allen de mensen die ze goed kent. Hopelijk is ze nog in hetzelfde gebied.

Ik ga zo even alle berichten langs en zal antwoorden. Regelmatig lees ik jullie berichtjes tussendoor, zo fijn al dat medeleven en de steun

Natuurlijk ben je zo slim om eten achter te laten
maar goed, ik opperde het toch maar, omdat je in je stress soms de meest simpele dingen over het hoofd kan zien.

Zorg dat je zelf ook wat uit kan rusten, want dit kan nog wel iets van een hele lange adem worden, dus zorg dat je overeind blijft.

[Yeufke]

Sterkte weer vandaag en succes!
Wordt er wel van het eten gegeten?

[sanne86]

[thom]

Ik kom even een knuffel brengen.

[Rebble]

Succes met posten vandaag
Ik blijf duimen dat ze snel weer thuis is

[mosquito1980]

Ik lees hier steeds dat er een knopje bij de hond om moet gaan om haar uit de vluchtmodus te krijgen.
Dan zou ik zeker niet alleen maar blijven afwachten. Je kunt wel tot sintjuttemis blijven wachten. Een hoog blij stemmetje kan wonderen verrichten.

Dat is zeker wel afwachten

Vorige vermissing was ook afwachten. Er is bijna een half uur op de grond gelegen en dankzij haar honger durfde ze meer risico te nemen en kwam dichtbij genoeg. Ze is toen gepakt, ik kwam erbij maar ze was zo ontzettend bang van me terwijl de riem er al aan zat. Ik heb haar genegeerd, hoe moeilijk ook, en ben meegelopen met haar. Na honderd meter voelde ik haar kop in mijn knieholte. Ze was zo blij dat ze zichzelf helemaal tegen me aan wreef terwijl ze nog geen 10 minuten daarvoor doodsbang van me was.
Je snapt het niet. En dat is niet erg want ik kan me dat echt voorstellen. Zelfs de meest makke honden zijn in vluchtmodus weggerend voor hun baasjes en bang geworden van mensen. Tot het kwartje valt en ze van het ene op het andere moment zo terug veranderen in hun blije ei zelf. Het is niet fijn te weten dat je hond zo bang van jou kan worden. Maar als een makke hond al in die staat kan verkeren, kun je nagaan waar Uma dan is

Vanochtend niks gezien maar ik heb eten en onze sokken neergelegd met nog een van haar truien.
Jonathan is er nu, daarna Agnes en daarna weer mijn moeder. Daarna ga ik weer posten met mijn zusje. Allen de mensen die ze goed kent. Hopelijk is ze nog in hetzelfde gebied.

Ik ga zo even alle berichten langs en zal antwoorden. Regelmatig lees ik jullie berichtjes tussendoor, zo fijn al dat medeleven en de steun

Ongelofelijk hoe honden denken, ik had dat vorige week met Vusi, ik riep haar en ging kijken waar ze was...... liep ze ook ineens heel hard weg voor mij "angstig" ik ben naar binnen gegaan en op de bank gaan zitten, na 5 minuten kwam ze binnen, sprong op de bank en nestelde zich lekker tegen me aan Geen idee waarom ze dat deed?

Als alles achter de rug is kun je beginnen met een boek over haar te schrijven.

[tycha]

Ik lees hier steeds dat er een knopje bij de hond om moet gaan om haar uit de vluchtmodus te krijgen.
Dan zou ik zeker niet alleen maar blijven afwachten. Je kunt wel tot sintjuttemis blijven wachten. Een hoog blij stemmetje kan wonderen verrichten.

Dat is zeker wel afwachten

Vorige vermissing was ook afwachten. Er is bijna een half uur op de grond gelegen en dankzij haar honger durfde ze meer risico te nemen en kwam dichtbij genoeg. Ze is toen gepakt, ik kwam erbij maar ze was zo ontzettend bang van me terwijl de riem er al aan zat. Ik heb haar genegeerd, hoe moeilijk ook, en ben meegelopen met haar. Na honderd meter voelde ik haar kop in mijn knieholte. Ze was zo blij dat ze zichzelf helemaal tegen me aan wreef terwijl ze nog geen 10 minuten daarvoor doodsbang van me was.
Je snapt het niet. En dat is niet erg want ik kan me dat echt voorstellen. Zelfs de meest makke honden zijn in vluchtmodus weggerend voor hun baasjes en bang geworden van mensen. Tot het kwartje valt en ze van het ene op het andere moment zo terug veranderen in hun blije ei zelf. Het is niet fijn te weten dat je hond zo bang van jou kan worden. Maar als een makke hond al in die staat kan verkeren, kun je nagaan waar Uma dan is

Vanochtend niks gezien maar ik heb eten en onze sokken neergelegd met nog een van haar truien.
Jonathan is er nu, daarna Agnes en daarna weer mijn moeder. Daarna ga ik weer posten met mijn zusje. Allen de mensen die ze goed kent. Hopelijk is ze nog in hetzelfde gebied.

Ik ga zo even alle berichten langs en zal antwoorden. Regelmatig lees ik jullie berichtjes tussendoor, zo fijn al dat medeleven en de steun

Ik heb gisteren een heel klein beetje ervaren wat zo'n vluchtmodus doet met een hond. Ik had het handvat van de flexlijn even op de grond gelegd zonder mijn voet of zo er op te zetten, deze schoof wat in. Triss vond dat eng en stapte opzij en toen kwam de flexlijn weer naar toe, en dat deed het hem. Aan de hol, flexlijn erachter aan, en zo ging ze uit het zicht, door het bos in volle paniek, voor dat rare ding wat haar achtervolgde. Op een gegeven moment keerde ze en kwam weer mijn kant op en kon ik haar grijpen. Omdat ze toen bang was van het geluid van de flex maakte ik haar los. En daar ging ze weer, nog zo in paniek, niet meer te benaderen, niet meer bij mij durven komen. Uiteindelijk heeft een stevige "ZIT" geholpen, was nog mijn enige optie, en kon ik haar weer aanlijnen. Als dit al zo'n reactie geeft, dan kan ik me zo voorstellen, dat de vluchtmodus bij Uma vele malen hoger is. Ik hoop echt dat ze weer een beetje terug komt in haar vertrouwen en dat jullie haar weer kunnen pakken.
Heel veel sterkte, en mijn duimen draaien nog even door.

[Lief]

Ook vandaag veel sterkte. Het komt toch aan op dat jullie het zelf moeten doen. Het lijkt me heel frustrerend en ik hoop het nooit te hoeven meemaken.

[Jorinda]

Heel veel succes met posten vandaag, mijn duimen draaien overuren.

[LongFields]

Wat fijn dat jullie elkaar zo kunnen aflossen vandaag Nikki, zodat er alleen bekenden in haar buurt zijn en afwachten.
Wij zijn om die reden ook niet gaan zoeken vanochtend, jullie weten waar ze zit en te veel drukte daar van onbekenden zal haar alleen maar eerder weer op de loop laten gaan, en dat is nu juist niet wat je wil.
Maar ik duim nog steeds door dat jullie haar snel te pakken gaan krijgen, en als er morgen of zaterdag iets is wat ik kan doen, ik sta standby dus laat me maar weten dan!

[Branka]

Natuurlijk ben je zo slim om eten achter te laten

Gewoon een overdenking... is het echt zo slim om voer achter te laten? Aan de ene kant lok je haar dan naar een plek. Handig. Maar dan heeft ze wel weer een volle maag en is haar noodzaak om op zoek te gaan naar een makkelijke bron van voedsel kleiner (vaak dichtbij mensen b.v. vuilnisbakken). Ze zal dan misschien ook minder snel naar je toe komen als je voedsel bij je hebt om haar naar je toe te lokken.
Geen kritiek op de genomen actie want Nikki weet het beste hoe Uma reageert, maar wel een mogelijke overweging om Uma (nog) niet van voer te voorzien.

[LongFields]

Natuurlijk ben je zo slim om eten achter te laten

Gewoon een overdenking... is het echt zo slim om voer achter te laten? Aan de ene kant lok je haar dan naar een plek. Handig. Maar dan heeft ze wel weer een volle maag en is haar noodzaak om op zoek te gaan naar een makkelijke bron van voedsel kleiner (vaak dichtbij mensen b.v. vuilnisbakken). Ze zal dan misschien ook minder snel naar je toe komen als je voedsel bij je hebt om haar naar je toe te lokken.
Geen kritiek op de genomen actie want Nikki weet het beste hoe Uma reageert, maar wel een mogelijke overweging om Uma (nog) niet van voer te voorzien.

Als ze nog in het gebied zit waar wij maandag gelopen hebben zal er weinig te eten zijn waar ze bij kan zonder haar dekking prijs te geven. Dehoreca in de duinen is dicht en zwerfvuil is er ook amper te vinden. Dan zal ze echt een afstand moeten gaan afleggen en naar meer bewoond gebied of het strand moeten trekken.

[Sekreetje]

Wat fijn dat je het niet alleen hoeft te doen, dat er meer mensen zijn in wie Uma vertrouwen heeft. Ik hoop dat ze hierdoor lekker in de buurt blijft rondhangen. En dat er dan door de rust en routine bij haar genoeg vertrouwen wordt aangewakkerd.

[Achi]

Ach, ach wat een ellende weer , heb zo met jullie te doen.
Heel veel sterkte, alle positieve gedachten voor een snelle positieve afloop jullie kant op

[Tiny]

Ik volg nog steeds mee en baal dat ik momenteel niet meer kan doen dan dit. Aan de andere kant is het misschien ook wel, net wat LongFields zegt, beter dat er nu geen vreemde in het gebied gaan lopen om de kans dat ze verder gaat te verkleinen.

[bouvierpoedel]

Uma zit hier. Ik kan niet meer blijven maar ik weet zeker dat ze hier zit en ik weet zeker dat ze weet dat ik er ben. Ze is nog niet klaar om zich te laten zien. Ze zit in de struiken en beweegt om ons heen.

Ik kan het niet uitleggen. Ik zie haar niet maar ik weet 100% zeker dat ze naar me kijkt. Ik voel haar. Jezus wat bizar.

Ze komt nu niet. Dat kan ze niet. Maar we hebben vandaag 2 herkenningen van haar gekregen dus we zijn echt dichtbij. Morgenvroeg weer. Even wat slapen, ook voor Uma. Ik heb tegen haar gepraat, gezegd dat ik hier ben en welke tijd ik er morgen weer ben. Dat ik blijf komen tot zij het kan.

Ik kan er niet over uit. Ik voelde aan alles dat ze naar me keek. Heel raar en ook zo mooi.

Poosje blijven zitten en dan vertrekken naar een stuk verderop met achterlaten van gedragen sokken , Tshirt of dergelijk.
Desnoods wat te vreten in een haar bekende voerbak en haar riem achterlaten.

Zo heb ik het gedaan met een hond die 4 dagen weg was en terug vond in weiland met een maisveld ernaast waar ze steeds in terug vluchten. Vrienden zijn naar mijn huis gereden terwijl ik om het weiland en maisveld bleef lopen praten en hebben haar volle voerbak , lijn moeder gehaald.
Ik ben met de hele handel op de plek gaan liggen met haar moeder en ben na een half uur verkast naar het midden van het weiland ernaast waar ze mij kon zien en aan de riem , voer en mijn kleding die er lag kon ruiken .
Op een gegeven moment wat wel een uur heeft geduurd kwam ze tevoorschijn en met een grote boog om mij heen het weiland door en toen viel het kwartje dat ik en haar moeder het echt waren .
Het moet even om gaan in haar koppie en dat gaat soms moeizaam vooral bij honden die aan de vrijheid geroken hebben .Ze heeft zichzelf verwijderd van jullie dus moet het ook weer zelf doen.
Juist niet naar haar toe bewegen maar van haar af.
Laat ze de ruimte krijgen om het zelf uit te vogelen op haar tempo.

[Manuma]

Natuurlijk ben je zo slim om eten achter te laten

Gewoon een overdenking... is het echt zo slim om voer achter te laten? Aan de ene kant lok je haar dan naar een plek. Handig. Maar dan heeft ze wel weer een volle maag en is haar noodzaak om op zoek te gaan naar een makkelijke bron van voedsel kleiner (vaak dichtbij mensen b.v. vuilnisbakken). Ze zal dan misschien ook minder snel naar je toe komen als je voedsel bij je hebt om haar naar je toe te lokken.
Geen kritiek op de genomen actie want Nikki weet het beste hoe Uma reageert, maar wel een mogelijke overweging om Uma (nog) niet van voer te voorzien.

Klopt wat je denkt hoor, dat denk ik ook. Ik heb ook echt maar een aantal sterk ruikende Frolics gestrooid en wat worst. Dat lag bij haar truitje en een sok van Jonathan Puur lokvoer en ik hoop dat als ze dat eet ze de geuren weer wat herkent. Hopelijk ruikt ze dan ook onze andere geursporen en zal ze die opzoeken.
Hoe meer honger ze heeft hoe meer risico ze zal gaan nemen. Dat denk ik.

Uma zit hier. Ik kan niet meer blijven maar ik weet zeker dat ze hier zit en ik weet zeker dat ze weet dat ik er ben. Ze is nog niet klaar om zich te laten zien. Ze zit in de struiken en beweegt om ons heen.

Ik kan het niet uitleggen. Ik zie haar niet maar ik weet 100% zeker dat ze naar me kijkt. Ik voel haar. Jezus wat bizar.

Ze komt nu niet. Dat kan ze niet. Maar we hebben vandaag 2 herkenningen van haar gekregen dus we zijn echt dichtbij. Morgenvroeg weer. Even wat slapen, ook voor Uma. Ik heb tegen haar gepraat, gezegd dat ik hier ben en welke tijd ik er morgen weer ben. Dat ik blijf komen tot zij het kan.

Ik kan er niet over uit. Ik voelde aan alles dat ze naar me keek. Heel raar en ook zo mooi.

Poosje blijven zitten en dan vertrekken naar een stuk verderop met achterlaten van gedragen sokken , Tshirt of dergelijk.
Desnoods wat te vreten in een haar bekende voerbak en haar riem achterlaten.

Zo heb ik het gedaan met een hond die 4 dagen weg was en terug vond in weiland met een maisveld ernaast waar ze steeds in terug vluchten. Vrienden zijn naar mijn huis gereden terwijl ik om het weiland en maisveld bleef lopen praten en hebben haar volle voerbak , lijn moeder gehaald.
Ik ben met de hele handel op de plek gaan liggen met haar moeder en ben na een half uur verkast naar het midden van het weiland ernaast waar ze mij kon zien en aan de riem , voer en mijn kleding die er lag kon ruiken .
Op een gegeven moment wat wel een uur heeft geduurd kwam ze tevoorschijn en met een grote boog om mij heen het weiland door en toen viel het kwartje dat ik en haar moeder het echt waren .
Het moet even om gaan in haar koppie en dat gaat soms moeizaam vooral bij honden die aan de vrijheid geroken hebben .Ze heeft zichzelf verwijderd van jullie dus moet het ook weer zelf doen.
Juist niet naar haar toe bewegen maar van haar af.
Laat ze de ruimte krijgen om het zelf uit te vogelen op haar tempo.

Klinkt ook als iets voor Uma
Vanavond gaan we weer posten en ik hoop wat langer. Ik durf gewoon echt niet alleen. En het moet een bekende zijn maar iedereen is bekaf dus we schrapen onze laatste beetjes energie bij elkaar.

Ik hoop dat ze vandaag weer opduikt op hetzelfde pad. Als ze dat niet doet vrees ik dat ze toch zuidelijker is gegaan. De wind stond vanuit Den Haag gisteravond en vanochtend.

[Eefje83]

Ik hoop echt dat ze nog bij jullie in de buurt zit.
Ik heb vanmorgen wel gelopen, van katwijk naar wassenaarse slag en weer terug maar niets gezien, ook bijna geen mensen dus als ze daar nog zit is het iig niet enorm druk voor haar.
Ik hoop echt dat het jullie vandaag lukt haar te pakken te krijgen.

[DeDiana]

Uma zit hier. Ik kan niet meer blijven maar ik weet zeker dat ze hier zit en ik weet zeker dat ze weet dat ik er ben. Ze is nog niet klaar om zich te laten zien. Ze zit in de struiken en beweegt om ons heen.

Ik kan het niet uitleggen. Ik zie haar niet maar ik weet 100% zeker dat ze naar me kijkt. Ik voel haar. Jezus wat bizar.

Ze komt nu niet. Dat kan ze niet. Maar we hebben vandaag 2 herkenningen van haar gekregen dus we zijn echt dichtbij. Morgenvroeg weer. Even wat slapen, ook voor Uma. Ik heb tegen haar gepraat, gezegd dat ik hier ben en welke tijd ik er morgen weer ben. Dat ik blijf komen tot zij het kan.

Ik kan er niet over uit. Ik voelde aan alles dat ze naar me keek. Heel raar en ook zo mooi.

Poosje blijven zitten en dan vertrekken naar een stuk verderop met achterlaten van gedragen sokken , Tshirt of dergelijk.
Desnoods wat te vreten in een haar bekende voerbak en haar riem achterlaten.

Zo heb ik het gedaan met een hond die 4 dagen weg was en terug vond in weiland met een maisveld ernaast waar ze steeds in terug vluchten. Vrienden zijn naar mijn huis gereden terwijl ik om het weiland en maisveld bleef lopen praten en hebben haar volle voerbak , lijn moeder gehaald.
Ik ben met de hele handel op de plek gaan liggen met haar moeder en ben na een half uur verkast naar het midden van het weiland ernaast waar ze mij kon zien en aan de riem , voer en mijn kleding die er lag kon ruiken .
Op een gegeven moment wat wel een uur heeft geduurd kwam ze tevoorschijn en met een grote boog om mij heen het weiland door en toen viel het kwartje dat ik en haar moeder het echt waren .
Het moet even om gaan in haar koppie en dat gaat soms moeizaam vooral bij honden die aan de vrijheid geroken hebben .Ze heeft zichzelf verwijderd van jullie dus moet het ook weer zelf doen.
Juist niet naar haar toe bewegen maar van haar af.
Laat ze de ruimte krijgen om het zelf uit te vogelen op haar tempo.

Klinkt ook als iets voor Uma

Denk ik ook. Zeker omdat je eerder ook al schreef dat ze wel een stukje achter Agnes aan gelopen heeft.

Heel veel succes vandaag met posten!

[mosquito1980]

Dit bij gebrek aan wat zinnigs te schrijven

[Blafke]

@Manuma, ik snap het wel.
Ik heb zelf ook een buitenlander die weg wil lopen en angstig kan zijn. Daarom mag hij alleen los op afgesloten terrein.
Maar ik zal geen goedbedoelde adviezen meer geven aangezien hier blijkbaar heel veel deskundigen rondhangen.

Maar ondanks al die deskundigheid vraag ik mij af waarom Uma dan nog niet gevangen is en nog meer af hoe dit me zoveel deskundigheid toch weer kon gebeuren. Een angstige hond die los loopt en ook nog eens zonder band of tuig.
Ik hoop echt voor je dat Uma snel terecht is en dat het nooit weer gaat gebeuren. Ik begrijp dat je de hond zijn vrijheid niet wil ontnemen maar als het mijn hond was dan kwam hij nooit meer los op terrein dat niet omheind is.
Heel veel succes met Uma.

[Sientje]

Heel veel succes weer vandaag! Mijn duimen blijven draaien!

[malinois]

Tjezus Blafke dat helpt joh al dat commentaar voegt ook veel toe...
Ik ga er vanuit dat Manuna haar hond beter kent dan jij dat doet en dus doet wat haar t verstandigst lijkt. Prima om ideeen aan te geven maar als zij denkt dat t niet werkt werkt t niet.

[Plakvis]

@Manuma, ik snap het wel.
Ik heb zelf ook een buitenlander die weg wil lopen en angstig kan zijn. Daarom mag hij alleen los op afgesloten terrein.
Maar ik zal geen goedbedoelde adviezen meer geven aangezien hier blijkbaar heel veel deskundigen rondhangen.

En wat is dit dan:

als het mijn hond was dan kwam hij nooit meer los op terrein dat niet omheind is.

Je manier van communiceren is gewoon nogal neerbuigend en je 'goedbedoelde' adviezen zijn niet bijzonder nuttig.

[Marjoleine]

als het mijn hond was dan kwam hij nooit meer los op terrein dat niet omheind is.

Je manier van communiceren is gewoon nogal neerbuigend en je 'goedbedoelde' adviezen zijn niet bijzonder nuttig.

In ek geval niet erg goed getimed.
Maar ik denk wel dat Blafke zegt wat meer mensen denken, hoor. Alleen zit Manuma daar nu even niet op te wachten.

[alm@]

@Manuma, ik snap het wel.
Ik heb zelf ook een buitenlander die weg wil lopen en angstig kan zijn. Daarom mag hij alleen los op afgesloten terrein.
Maar ik zal geen goedbedoelde adviezen meer geven aangezien hier blijkbaar heel veel deskundigen rondhangen.

En wat is dit dan:

als het mijn hond was dan kwam hij nooit meer los op terrein dat niet omheind is.

Je manier van communiceren is gewoon nogal neerbuigend en je 'goedbedoelde' adviezen zijn niet bijzonder nuttig.

Maar het steeds quoten en er op door blijven gaan is ook niet nuttig.

Ik duim er nog steeds voor dat ze vandaag of morgen uit de angstmodus komt en weer veilig thuis is

[twinkeltje]

Pff het is dat het niet mag maar je zou bijna je matras neer gooien en een deel van je huis na maken en daar gaan slapen.
Ik hoop zo dat ze snel thuis komt nu lekker op een dekentje voor de kachel