vandaag is het alweer een jaar geleden dat we je moesten laten gaan.
Het speelde zich af in 9 uur tijd. In de ochtend merkten we dat er iets was en s'avonds om 12 uur hebben we afscheid van je moeten nemen.
Ik riep bij de DA dat ik nooit meer een hond wilde, want jij was alles voor me in een hele moeilijke tijd en hebt menige traan van mijn gezicht gelikt.
Toch vond ik na een tijdje een leven zonder hond ook niets en kwam Jagger en sinds eergisteren is Mick er.
Maar jij lieverd blijft altijd een heel speciaal plekje in mijn hart houden en je kijkt me elke keer als ik achter de pc zit aan.
Het is goed zo, je gilde het uit van de pijn en was verlamd.
Ik hoop dat je lekker speelt en holt met je vriendjes achter de Regenboogbrug.
Draan, ik hou van je.
sterkte meis..... een extra moeilijke dag 
