Waarom jij?
Waarom zo snel?
Waarom zo ineens?
Deze vragen zullen altijd in m'n hoofd spelen...
De laatste weken werd je wel snel 'ouder'...
Je vergat dingen, moest midden in de nacht naar buiten en daar stond je me dan aan te kijken van 'mens wat moet ik hier'...
Maar dat hoort toch bij het ouder worden dacht ik...
Je lopen werd minder, ook dat hoort bij het ouder worden...
Maar niets meer kunnen eten en drinken hoort daar niet bij... pas toen gingen de alarmbelletjes rinkelen... helaas voor jou te laat.
Je nieren deden bijna niets meer, je maakte je zelf ziek.
Je wilde ook niet meer, had het opgegeven na toch jaren overal tot het laatst voor gevochten te hebben: een heel slecht hartje, longetjes die slecht functioneerden, spondylose en hondenbeet je die op het randje van de dood bracht, alles heb je meegemaakt maar overal heb je je keihard doorheen geslagen...
Je was de kleinste van het hele spul hier, maar had de grootste mond en was tot een jaartje geleden ook nog heer en meester hier in huis....
Je hebt m'n hondjes opgevoed tot wat ze nu zijn en daar zal ik je eeuwig dankbaar voor zijn.... Elke 2 jaar kwam er ongeveer een pup bij... en daar werd jij ook weer helemaal pup van...dat deed je goed dat jonge spul.
Dusty, we zullen je zo missen... Ooit zien we elkaar weer...
15-06-1995 - 10-05-2007
heel veel sterkte met het verlies van je maatje, je opvoeder, je oudje 
