Alweer ruim twee jaar geleden dat we jullie beiden op hetzelfde moment moesten laten gaan, geen mens die jullie na twaalf jaar samenzijn mocht scheiden.
Nog steeds missen we je drukke getetter Tremolientje en nog steeds missen we je rustige lieve altijd bedeesde karaktertje Vicente.
Geen mens kon en mocht de band verbreken die jullie vanaf pupje met elkaar hadden. Twaalf jaartjes, altijd samen in het Buriana-asiel totdat het gesloten ging worden en jullie eindelijk op reis konden gaan naar je eigen mandje in Nederland. Met tranen in de ogen werden jullie in mijn handen gedrukt door jullie Spaanse verzorgers die jullie persoonlijk begeleid hebben naar Amsterdam en nam ik jullie over. Wat was ik blij dat jullie ingevlogen waren want niet veel later werd het hele transport met overige Burriana honden in beslag genomen en een vreselijke strijd om de honden terug te krijgen brak uit. Wederom een walgelijk staaltje van dierenhaat tegen dieren die al zo'n vreselijk ellendig leven achter de rug hadden.
Tremolientje, zelfverzekerd en altijd aan het tetteren, Vicente, bescheiden en zacht van aard maar geen seconde konden jullie zonder elkaar. Hoe konden we niet van jullie houden, alleen al door jullie onvoorwaardelijke liefde voor elkaar.
We hebben jullie beiden los moeten laten, met heel veel pijn en verdriet hebben we moeten accepteren dat jullie een niet te verbreken twee-eenheid waren. Twee zieltjes gingen over in één, pootje in pootje, zij tegen zij. Twee schitterende sterretjes werden een grote fonkelende ster.
Er is geen een dag voorbij gegaan dat we niet aan jullie gedacht hebben, als een eenheid zijn jullie gekomen en als een eenheid hebben jullie ons weer verlaten.
Till we meet again kleine muisjes van ons
Addy
Mooi dat ze samen hebben kunnen blijven. 
