Wat ik daar gezien heb was echt te triest voor woorden.
Tijdens de tochten die wij maakten zagen wij regelmatig doodgereden honden of verminkte honden die gewoon aan de kant werden gegooid, zelfs in de stad lagen ze op de stoep.
De staat moest het maar opruimen.
Na 10 jaar onderhandelen is er nu wel eindelijk 1 opvang voor honden, pups, zwerfhonden in Paramaribo gekomen met een dierenambulance die ook als taxi funcioneert.
Het juiste verhaal hiervan moet ik nog na vragen alemaal.
Ik ben er geweest en zag er heel mooi en verzorgd uit!
De foto's komen nog!
Surinaamse honden zijn een verhaal apart..ze zijn slim,mooi, vooral de indianenhondjes, ik vond dit type hondjes prachtig en mijn familie thuis waren knepen hem en waren bang dat ik er 1 zou meenemen.
misschien ooit, nu even niet.
deze hondjes zijn vrij klein,razend snel, mooi van kleur en helaas kon ik ze niet op de foto krijgen. Ze zijn heel zelfstandig.
De 1ste dag kregen wij al bezoek van een pariahondje die wij Vlek doopten en zich vanaf dat moment bij ons aansloot en wij er zonder vragen een waakhond aan hadden.
Schuw, maar o zo slim..hij mocht op ons erf blijven maar hij gaf aan als hij zijn behoefte moest doen, wij deden het hek open en kwam hij na 10 minuten weer terug.
Het eten was in het begin hap slik weg en oeps..bottendocument?? had die nog nooit van gehoord. deze honden leven hoofdzakelijk van gebraden kippenbotten en zo ook dus Vlek, koken deden wij zelf niet maar namen restant eten mee als wij weggeweest waren.
Droog brood? vergeet het maar, er moest pindakaas of boter op, witte rijst idem, vrat die niet, hij wist na een paar dagen gewoon dat die ook anders kon krijgen..slim..
Een supermarkt in verkocht wel smuldier en kvv die Ignit maakte als aanvulling van wat de mensen zelf kookte.
Hier kocht ik soms wat van en dat kreeg hij dan te eten.
Onze Vlek:
Die ene met die poot over de ander, als ie ligt...net die pootjes van Blanca, zo op het eerste gezicht. 