Het HondenForum

Ik weet niet goed waar dit topic te plaatsen in het forum.
Ik heb namelijk een vraag naar allerhande tips om mijn oude hond te verwennen en voor zoveel mogelijk comfort te zorgen, zonder dat het zijn gezondheid schaadt. Toch is het ook niet de bedoeling om zijn leven tot in het eindeloze te rekken.

Een schets van de bejaarde:
Hij heeft tot z'n 13 jaar een zeer gevuld leven gehad. Veel eten, veel wandelen, veel spelen met mensen en andere honden, veel reizen, ... Vanaf april van dit jaar begonnen de kwaaltjes te komen. Het was duidelijk dat hij last had van artrose in de achterpoten, lange wandelingen deze zomer kon hij nog aan met voldoende rustpauze's. In september is hij onder narcose gebracht om een grote goedaardige tumor weg te halen. Dierenarts was verbaasd van zijn goede conditie. Daarna leek het alsof hij opnieuw geboren was: enorm veel energie, zelfs overdreven want bij het wandelen hield je het niet meer bij. Plots, vanaf begin deze maand is dat in een week tijd ingestort. Tot hij niet meer opstond om te gaan eten, wat hij at gaf hij over, constant rillen, spastische bewegingen maken en 's nachts in huis dwalen. Diagnose: Artrose, beschadiging van zenuwbanen en wellicht beginnende dementie. Dierenarts heeft enkele dagen geleden een cortisonebehandeling opgestart met hartmedicatie en pijnstillers. (Het ging eventjes heel snel met al die medicatie op een hoop)

Omdat het dus erg plots is, kan ik al jullie ervaringen gebruiken!!

De eerste avond was het erg slecht, hij at niet, bewoog nauwelijks en had werkelijk in niks interesse. Hij is door het oog van de naald gekropen volgens mij want we dachten niet dat hij door de nacht zou komen. Stilletjes aan toch verbeterd en nu is hij stabiel. Wandelen doet hij niet meer, zijn behoeften doet hij gauw in de tuin. Hij eet wel weer goed en heeft opnieuw interesse in dingen.

Ja sneu he? Die oudjes houden ons wel bezig!
Ik heb een stabijtje teefje die in februarie 17 wordt!!!!
Echt een enorme leeftijd al, wel heb ik gezegt dat zodra Lindsy echt veel hulp moet gaan krijgen om haar in leven te houden ik dus stop met de behandeling.
Ze heeft een mooi leven gehad en ik zie haar graag een zeer rustige en mooie dood tegemoed.

Nu momenteel eet Lindsy dus Diner wat ik echt een half uur laat weken in gekookt water want harde brokken kan ze niet meer kauwen.
Uitlaten zijn nu alleen nog maar de rondjes om het huis maar ze geniet er nog steeds enorm van en daar gaat t om.

gr.Els

Het is moeilijk, ik heb nu thuis ook een oudje. Je wilt ze niet te vroeg laten gaan, maar al zeker niet te laat. Ze kwakkelt nu ook met periodes.
Ik hoop dat de medicijnen nog wat voor hem kunnen betekenen.

Ik zou zeggen, als je ziet dat oudje er nog zin in heeft dan laat hem doen wat hij kan.
Je merkt zelf wel als je goed naar hem kijkt of hij er nog zin in heeft.

Zoniet dat weet je het antwoord zelf wel

Wij kunnen niet beoordelen waar hij plezier in heeft en nog hoeveel.
Dat kan alleen jij.

Kwaliteit van leven en geluk zijn voor je hondje het belangrijkste....als je merkt dat het er niet meer is, dan moet je een keuze maken....
Heb ook deze beslissing moeten nemen dit jaar...hij was 20,5 jaar, de laatste maanden ging het erg bergaf , blind, doof, maar gelukkig geen pijn. En op zekere dag ging ik hem uitlaten en het was over...strompelde naast me naar het veld, deed zijn ding, kwam thuis, ging slapen tot het eten er was en dat smaakte nog, maar zijn happy face was weg zei ik.
Heb het nog 1 dag aangekeken, en toen de beslissing genomen, en het doet PIJN !! nog steeds...maar ben trots op mezelf dat ik voor hem de juiste beslissing heb mogen nemen, en hem een waardig, warm afscheid heb kunnen geven.

Geniet nog van jullie tijd, en zet zijn geluk op de eerste plaats ! Het zal je een goed gevoel geven later, als je de realiteit weer ziet.

Ik zou ook zeggen, lekker verwennen. Je hebt een tuin, wil hij daarin, laat hem daarin. De poep is gauw opgeruimd en je oudje is lekker op zijn vertrouwde plekje. Wil hij wel lopen, misschien kun je hem los laten lopen zodat hij zijn eigen tempo kan bepalen etc. Kijk inderdaad ook naar zijn houding, zowel zijn lichaam, oren, staart, gezichtsuitdrukking. Als daar nog levenslust uitstraalt lijkt het me acceptabel. Als dat op is en je hond is wat dat betreft ook heel anders als voorheen, dan zul je je moeten afvragen of de hond zich nog wel prettig voelt en op basis daarvan toch voor hem moeten kiezen ondanks de pijn die dat doet.

Wat lief dat je zo bezig bent met manieren om je hond te verwennen. Ik zou zeggen, geef hem lekker wat hij fijn vindt. De meest favoriete hapjes, een lekkere kluif? Houdt hij van knuffels slopen of iets anders, geef het hem En, zoals anderen al zeiden, als hij niets meer leuk of lekker vindt en er geen levenslust meer is, zou ik hem laten gaan

Ik heb hier ook een oudje zitten, 20 jaar en over een maand 21 jaar alweer ik merk geen ziektes alleen heeft ze ouderdoms bultjes zitten en ze eeet de oren van me hoofd en steelt eten tewijl ze net 2 min eten heeft gehad (beetje dementie)..

Wat ik altijd met haar doe is gewoon haar gangetje laten gaan ik ga haar niet meer op dieet zetten(het is een worst op pootjes )..en buiten heeft ze haar periodes dat ze een end wil lopen en soms is het poepen en plassen en weer naar boven..wat ik wel altijd doe is dat ik haar los laat lopen dan kan ze haar eigne tempo bepalen

Honden geven meestal zelf aan wat ze wel en niet willen,ik zou haar lekker verwennen en haar in de gaten houden..

Dank jullie allemaal voor de reacties.
Tot mijn grote spijt moet ik vertellen dat hij deze ochtend omstreeks 9 uur rustig is ingeslapen, daarna hebben we hem begraven. Hij at en dronk niets meer, gaf regelmatig over en zijn blik vertelde me meer dan genoeg om over te gaan tot de grote beslissing. Ik ben er kapot van, maar toch ben ik gerust gesteld dat hij niet meer lijdt.

fijn dat jouw hond jou als baas had, hij heeft een heerlijk leven gehad en toen dat er niet meer inzat mocht hij gaan.
Je zult hem wel verschrikkelijk missen, heel veel sterkte

jonge wandelaar schreef:Dank jullie allemaal voor de reacties.
Tot mijn grote spijt moet ik vertellen dat hij deze ochtend omstreeks 9 uur rustig is ingeslapen, daarna hebben we hem begraven. Hij at en dronk niets meer, gaf regelmatig over en zijn blik vertelde me meer dan genoeg om over te gaan tot de grote beslissing. Ik ben er kapot van, maar toch ben ik gerust gesteld dat hij niet meer lijdt.

Ach... Heel veel sterkte met het verlies.

Ach jee, kan me voorstellen dat je er kapot van bent. Ruim 13 jaar een maatje van je geweest, dan ineens weg. Zal erg wennen zijn, maar bedenk dat het voor de hond zo goed is geweest. Heel veel sterkte.

ach, sterkte met dit verlies.. hij heeft zo te lezen een heerlijk leven bij jullie gehad.

Strekte met het verlies

sterkte met dit verlies

Sterkte met dit verlies

Sterkte.........

Heel veel sterkte

Heel veel sterkte

Sterkte met het verlies

veel sterkte!!