Het HondenForum

Dit gaat niet specifiek over hondenleed, maar over 'huisdierenleed'.

Een van mijn katten, Lara, de grote grijze, had haar start in het zwaar vervuilde huis van een kattenvrouwtje. Hier moest ze met 30 andere katten elke dag vechten om te overleven. In 2005 kwam ze bij mij nadat ze eerst wast geplaatst in een te druk gezin met kinderen en een hond.

Kortgeleden verscheen er een boek over het fenomeen 'animal hoarding', het verzamelen van huisdieren door mensen die om allerlei psychische, sociale en andere redenen niet voor de dieren kunnen zorgen. Op deze website staat wat informatie over het boek. Er staan een paar foto's op die je als schokkend kunt ervaren, maar die helaas de werkelijkheid weergeven die zich afspeelt achter veel voordeuren in dit land. Nee, geen bloederige toestanden. Wel een heel slechte verzorging van de dieren zelf en hun omgeving. En de onderste foto's van Kitty van stichting De Kladderkatjes... die laten zien waar mijn Lara vandaan komt. Het is een twijfelachtige 'eer', maar deze worden ook in het boek gepubliceerd.

Hopelijk kan het boek een bijdrage leveren aan het stoppen van 'animal hoarding', maar ik vrees met grote vreze... Ik heb één slachtoffertje hier in huis kunnen opnemen en zag haar in anderhalf jaar tijd veranderen van een zeer angstige kat tot een lekkere ontspannen theemuts die me elke dag een paar stevige kopstoten geeft omdat ze niet heeft geleerd om fatsoenlijke kopjes te geven

Dat noemen we hier het redende engelcomplex. Helaas hebben wij hier in de directe omgeving ook een mevrouw die op deze wijze dieren verzamelt/red. Ik vind het simpelweg schrijnend.

Het sneue vind ik dat behalve natuurlijk de dieren ook deze mensen eigenlijk "slachtoffer" zijn en heel hard hulp nodig hebben. Ze hebben echt een psychisch/psychiatrisch probleem en gaan gewoon weer opnieuw beginnen als dieren in beslag zijn genomen. Deze mensen denken werkelijk dat ze dieren aan het helpen zijn Ik vind het wel een interessant fenomeen en zou het boek wel willen lezen. Bedankt voor de tip

2 van mijn honden komen uit zo'n omgeving vandaan

Jezus, wat erg :N: . Ik hoef het boek niet te lezen, die foto's zijn me eigenlijk al te veel.
Ik vraag me af of dit nou veel voorkomt?

Ik zou graag willen zeggen dat het niet zo vaak voorkomt maar in de tijd dat ik als docent dierverzorging werkzaam was ging ik ook bij mijn leerlingen op stage (BPV) bezoek en bij veel particuliere stichtingen die ik heb bezocht waren de omstandigheden erbarmelijk.
Nog schrijnender is dat deze stichtingen en ook een aantal broodfokkers gewoon een aequor erkenning heeft en als leerbedrijf mag dienen :N:

Akelige foto's, maar wel goed dat er aandacht aan wordt besteed.

Wat ik dan nooit snap is dat die mensen toch buren hebben, en misschien zelfs familie. Je moet daar toch op enig moment iets van merken? En dan bel je toch instanties? En dan bel je toch nog een keer? Ik heb niet heel veel contact met mijn buren, maar durf te zweren dat het hele rijtje hier geen dertig katten of honden heeft lopen die in de stront leven.

Het is ook een raar en vrij verborgen fenomeen. Soms zie je ineens op tv (Hart van Nederland iod) van die excessen. Soms gaat er lange tijd aan vooraf van klachten van buren over stankoverlast voor er actie op wordt ondernomen. De dieren hebben hulp nodig, maar de eigenaren, opmerkelijk inderdaad dat dat meestal vrouwen zijn, ook. Het gaat vrijwel altijd gepaard met psychische problematiek, schulden etc.

Toevallig keek ik van de week In de schaduw van het nieuws. Hierin komt deze problematiek zijdelings ter sprake (naar aanleiding van Tinkebell en d'r hamsters), en ging het heel even over mannen: boeren die hun vee verwaarlozen vanwege allerlei problematiek (scheiding, financiën...).

Het is zo jammer dat deze mensen zelf niet eerder om hulp vragen. Het beste dat je kunt doen na signaleren is met de betrokken eigenaar in gesprek gaan en hulp bieden. Bij het kattenvrouwtje van Lara moest dat uiteindelijk met hulp van de woningbouwvereniging en politie. En dan probeerde zij nog een paar extra katten achter te houden (ze mocht er vier van de dertig houden) door ze in reismandjes in een grote afvalcontainer bij het huis te verstoppen :N:

Hanneke2 schreef:Akelige foto's, maar wel goed dat er aandacht aan wordt besteed.

Wat ik dan nooit snap is dat die mensen toch buren hebben, en misschien zelfs familie. Je moet daar toch op enig moment iets van merken? En dan bel je toch instanties? En dan bel je toch nog een keer? Ik heb niet heel veel contact met mijn buren, maar durf te zweren dat het hele rijtje hier geen dertig katten of honden heeft lopen die in de stront leven.

Nou niet alle buren komen regelmatig op bezoek, en niet iedereen heeft vrienden en familie. Er was ooit zo'n vrouw op tv met een stuk of 100 katten (zag er niet uit, leken net vlooien) in een klein huis. Ze vond het 'zielig' als ze buiten moesten leven. Die vrouw was al best oud en had niemand behalve haar katten. Bovendien vindt iedereen het geweldig wat ze doet anders zouden ze het al gestopt hebben

Ugh wat ranzig

Je hebt ook zon programma, hoarders. Dat is dan niet echt over dieren. Maar als je soms die huizen van mensen ziet, helemaal vol met zooi

de tante van mijn man waar we eerst bij in woonden, is een hoarder.
Dit huis was in vreselijke toestand, ik kan die mensen echt niet begrijpen.

We hebben haar een ander huis moeten geven (aka uit huis gezet wegens vernieling) omdat hier de muren letterlijk op instorten stonden.
Een airconditioner-unit (galgje ) in het raam heeft een jaar of 5 achter elkaar door gelekt, maar door al haar zooi is het haar niet opgevallen. Wonder boven wonder is de vloer niet doorgezakt.
Het erge is ook nog dat ze nu een nieuwe pup heeft die alles onderpoept en plast binnen en dat niet opgeruimd wordt.
En ze heeft ook nog een geadopteerd 4 jarig kind.
Nee lekker

Ik had eerst veel medelijden met haar, maar ze is gewoon TE lui om ook maar iets te doen, en als anderen het niet voor haar doen dan gebeurd er niets.

We zijn nu bezig om iig dat kind daar weg te krijgen zodat die nog iets van een toekomst heeft.

ter ondersteuning van mijn bovenstaande post, hier een album met wat foto's:
http://www.mijnalbum.nl/Album=YYPYZMBQ" onclick="window.open(this.href);return false;

En dan vond ze het gek dat het kind gezondheidsproblemen had

Inc schreef:
Ik had eerst veel medelijden met haar, maar ze is gewoon TE lui om ook maar iets te doen.

Ik geloof niet dat jij snapt wat een 'psygologisch probleem' is... (niet vervelend bedoeld)
Ze zal niet lui zijn, maar niet KUNNEN...

oh nee hoor. was dat maar het geval.

ze kan prima 4 uur bij iemand op bezoek, ze kan prima dingen doen die ze zelf wil, maar als ze de was moet opvouwen belt ze haar zus.

Nanna schreef:

Inc schreef:oh nee hoor. was dat maar het geval.

ze kan prima 4 uur bij iemand op bezoek, ze kan prima dingen doen die ze zelf wil, maar als ze de was moet opvouwen belt ze haar zus.

Volgens mij moet je toch door een behoorlijk strenge commissie voordat je een adoptiekind toegewezen krijgt. Ik snap dan niet dan zo'n vervuilde tork met zo'n overduidelijke bende in huis in aanmerking komt, en notabene nog een kind krijgt ook

Dat klopt en niemand snapt dat. Het is echt van de gekke.

nanna,
Onlangs zag ik bij dogs 101 geloof ik, een man die zo'n verzameling katten had. Gekke was dat hij wel een verzameling hokken had. Zaten ze deels ook nog in hokken. Ondervoed, oogontstekingen en zovoort.
Niet alleen vrouwen dus.

Nanna schreef:Gek dat het altijd vrouwen zijn, eigenlijk.

Ik heb het ook bij een man gezien hoor

Wil het zeker lezen!

Helaas komen wij het regelmatig tegen bij de Dierenbescherming. Ook wel bij mannen.
Als je je wat meer gaat verdiepen in deze mensen blijkt vaak dat ze het zelf zo moeilijk hebben. Die dieren geven dan troost. Het moeilijkste is het moment dat je ze ervan moet overtuigen dat het voor de dieren niet goed is zo, ze hebben het idee dat ze supergoed voor de dieren zorgen en dat doen ze voor hun doen ook. Beter dan voor zichzelf.
De omgeving is vaak ook medeoorzaak van het probleem, die blijven maar dieren aanbieden. Lekker makkelijk, zijn ze er weer vanaf!

We hebben ooit een melding gehad van een huis met 20 katten, de eigenaar lag in het ziekenhuis. Toen zijn vrouw even daarvoor in huis overleed moest de brandweer met perslucht naar binnen om haar uit het huis te halen, zo erg stonk het daar. Tijdens het vangen zat er een kat onder de bank, toen we de bank omhoog tilde liep de urine er zo uit.

Bij een andere melding zaten er 60 katten in huis en op de plaats. We hadden we de straat, maar geen huisnummer. Was ook niet nodig, we volgde gewoon onze neus.

En een melding van een demente vrouw met zo'n 15 katten en steeds kittens. Er lagen daar een aantal kittens in een doos, overleden. Dat was 's ochtends gebeurd en ze moest ze nog begraven. 2 dagen later kwamen we weer en lagen ze er nog. Het was ’s ochtend ze gebeurd, zei ze.
Daarna werd ons verboden om nog langs te komen. De familie wilde dat niet, want ze waren bang dat het geld zou gaan kosten.

Ik vind dit soort melding altijd de mooiste (klinkt raar), omdat je uiteindelijk zowel mens als dier verder helpt, want je laat die mensen niet aan hun lot over. Vaak ga je met allerlei instanties samen aan de slag (GGZ, woningbouw, gemeente enz.).

Wat een vreselijk schrijnende situaties zijn dat toch. Verzamelaars heb je in echt heel extreme vormen. Maar die van dieren is wel heel erg triest, omdat dan niet alleen de verzamelaar zelf slachtoffer is maar ook al die dieren die ze verzamelen.

Het adres waar ik Penny vandaan heb was trouwens ook vreselijk smerig. Ze hadden een stuk of vijf honden. De pups zaten in een afgeschermd deel van de keuken waar ze gewoon overal plasten en poepten. Er stond een kattebak in. De moederhond kon niet continu bij de pups en de pups konden het nest niet uit. Je kunt je voorstellen wat een bende dat geeft. De stank was echt heel erg en dat hele huis was zo vies. Er woonden daar ook kinderen. Ik snap niet hoe je zo kunt leven.
Eigenlijk had ik daar geen pup moeten kopen. Maar je ziet dan die pups en je bent verkocht, ik ging toch over stag. Heel fout. Penny is thuis gelijk (heel sneu) in bad gegaan om de blauwspray van haar kop af te wassen en de stank uit dat beessie te krijgen. Ik vond het echt zielig, maar zo kon het ook niet.