Zoals de meesten van jullie wel weten, doe ik in mijn vrije tijd het nodige voor 2 Turkse dierenasielen. Een vriendin van mij heeft echter contact met met de kattenorganisatie Animals Lebanon ( error//
www.animalslebanon.org ) in Beiroet. Samen met een kennis was zij in maart al eens zelf in Beiroet geweest en had ook een kat uit Libanon geadopteerd. Henny en Agnes hadden zich toen het lot aangetrokken van 2 katten en 3 honden en via hun connecties ook geïnteresseerden voor deze dieren gevonden. Nu hadden ze nog iemand nodig die het beestenspul kon ophalen en of ik dat wilde doen. Mijn partner stond niet te juichen, toen ik over het Libanon-plan vertelde; zag mij al ontvoerd door Hezbollah-aanhangers en meer van die enge zaken. Het hielp natuurlijk ook niet dat op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken stond:
"Gezien de voortdurende instabiele veiligheidssituatie worden alle niet-essentiële reizen naar Libanon ontraden.". Maar goed, ik was nieuwsgierig genoeg om de adviezen van BZ in de wind te slaan en zo vloog ik 11 juni via Cyprus naar Beiroet. Ik ben daar aller hartelijkst ontvangen door Joëlle Kanaan en haar man. Joëlle is een bevlogen dierenliefhebster, maar wel eentje met verstand.
In Libanon zijn er 2 organisaties die zich met dierenleed bezighouden, Beta runt het asiel met de honden en Animals Lebanon richt zich voornamelijk op de katten. Jammer genoeg zijn de 2 clubs niet "on speaking terms" vanwege meningsverschillen, dus heb ik alleen de katten gezien. De circa 50 katten zijn ondergebracht in 4 ruimtes in een appartement. De katten die in de 2 grote kamers zitten, hebben het wel goed. Er zijn echter ook katten die telkens op hun kop werden gezeten door de anderen en die 2 groepjes moeten het doen met de badkamer en de keuken

. 's Ochtends komt er een schoonmaakster, die ook eten geeft. 's Middags komen bij toerbeurt 3 vrijwilligsters om de beestjes aandacht te schenken. In een jaar tijd zijn de dames erin geslaagd het aantal katten van meer dan 100 terug te brengen naar ruim 50, voornamelijk door adoptie in het buitenland. Toch doen ze erg hun best om de katten ook in Libanon onder de aandacht te brengen via de website, flyers en posters die bij dierenartsen en winkels hangen. Hun promotiemateriaal zag er professioneel en fleurig uit. Droom is een eigen kantoor te hebben in het midden van de stad, waar ze schoolklassen kunnen ontvangen en ook huisvesting voor de katten die voor adoptie in aanmerking komen. In de dierenkliniek waarmee ze samenwerken staat ook nog een verblijf waar poezen zitten. Het ging me wel aan het hart dat ze in zulke kleine hokjes opgesloten zitten. Nog erger vond ik het voor enkele honden die de hele dag in een krap kenneltje moesten doorbrengen dat bedoeld was voor dieren die moesten bijkomen na een operatie. Het riep bij mij associaties op met legkipbatterijen :huil: . Het doet echter ook dienst als verkapt pension, als mensen maar betalen. In veel dierenartspraktijken worden trouwens dieren verkocht. Arme dieren, want Beiroet is een betonnen stadsjungle en het aantal grassprietjes is bij wijze van spreken op 1 hand te tellen

Bij de dierenarts zit ook een aantal katten die geadopteerd kunnen worden. Deze kooi hebben ze laten maken en staat in de ruimte waar je binnenkomt.

Kitten bij de dierenarts

Foldermateriaal van Animals Lebanon

Het schilderij dat achter de balie bij de dierenarts hing.

Deze raskat zat bij de dierenarts en was gewoon achtergelaten.